Wat als lusteloosheid, machteloosheid, frustratie, burn-out of zelfs depressie,… vragen zijn van ons lief lijf om ‘gewoon’ te leven?…
We gingen er mee aan de slag in de groepen. Hoe? Dat lees je in deze blog. Ook voor jou een warme uitnodiging vól levenslust…
Welkom op de rode loper van het leven.
Elk jaar opnieuw bekijken de trajectdeelnemers waar we nog (al dan niet stiekem) aan het over-leven zijn. We worden ons bewust van de eindeloze kringloop van het leven. Leven dat door ons stroomt en ons omringt. “Even death is just a birthright” (uit ‘Born for this‘ van Mayestra) Pradoxaal genoeg herbergt de eindigheid de levenslust. Herken je dat gevoel dat wanneer er iets ergs gebeurt rondom je, je de mensen die je graag ziet nog nét iets meer wil knuffelen?
De ervaring leert dat dat vólle leven te vinden is in be-leven. Emoties, sensaties, zintuigen,… aanwezig zijn als antwoord op een (sluimerende) moeheid. Dat voel je wanneer de natuur je meeneemt in haar verhaal via geluiden, geuren, het gevoel van een zonnestraal. Of van je voeten, op de grond.
Écht leven, zo leren we keer op keer, kunnen we alleen wanneer we het leven in ál z’n kleuren omarmen. Alle emoties die er mogen zijn en ons voeden. Hoe een lachsalvo naadloos overgaat in een huilbui omdat er zó veel speelt.
Jef Foster spreekt over ‘onvoorwaardelijke acceptatie’, Eckhard Tolle over ‘de kracht van het nu’. Welke woorden er ook aan gegeven worden, het komt steeds op hetzelfde neer. “Hej lieve mens”, zo zegt het leven, “je bent hiervoor geboren, doe maar. Geniet, ervaar, maak fouten en leer, doe het samen, met elkaar en het geheel. Eigenlijk, gaat het allemaal vanzelf.” Of het voorbeeld van Sadhguru: probeer maar eens even je neus dicht te houden, je zal snel genoeg voelen hoezeer je lijf wil leven. Geen drama groot genoeg om de automatische levensstroom te stoppen. Surfen dus die handel…lijkt de uitnodiging.
De liefde voor ons lijf, voor het voelen, voor de emoties die er mogen zijn.
Wat ben ik trots op de essentie die we ook dit jaar in de groep van het tweede jaar bereikten (waar we nóg meer de verdieping opzoeken). Oprecht ervaarden we hoe vól leven we zijn en hoeveel mogelijkheden er op ons wachten. We stonden versteld hoe daarna zelfs het hardnekkige thema van controle loslaten, eigenlijk geen issue meer was. Want… als we alles willen controleren, dan leven we eigenlijk niet…
En leven, dat doen we maar al te graag, zo blijkt 😉 vanzelf…
Zoals steeds,
#metliefde,
Joke
Deelnemers bedanken:
“Dankjewel om een dag te faciliteren die aanvoelde als een weldadige sauna, een warm deken, een cocon. En mij er tegelijkertijd aan te herinneren dat ik dat ALTIJD voor mezelf kan creëren.”
“Het deed me zeer veel deugd om in een vertrouwde en veilige omgeving steun te mogen ontvangen en zoveel opgestapeld verdriet te mogen loslaten.”
“Dank weerom om ons onder te dompelen in dit warme, diepe bad. Bij momenten hard en intens, bij momenten zacht en omhullend. Als twee tegenpolen, levend en dood met elkaar verenigd.”
Meer lezen over de trajecten doe je via deze link.